બે ગઝલ ~ અશરફ ડબાવાલા ~ (૧) થવું’તું (૨) પણ ગયું

૧. થવું’તું

કાગળમાં કલ્પનાને સોળે કળા થવું’તું
શબ્દોના પથ્થરોને ત્યારે ખુદા થવું’તું

કંઈ પણ હું ના હતો તો કોઈને ક્યાં પડી’તી
હું શ્રી થયો કે તરત જ સૌને સવા થવું’તું

વહેંચાઈ હું ગયો છું જળ ને વમળની વચ્ચે
નહિતર કમળની ભીતર મારે ફના થવું’તું

એના કદમ કદમ પર સૌ ચાલવા મથે છે
જેને બધી જ વાતે સૌથી જુદા થવું’તું

અણજાણ્યા દેશનો કાં શણગાર થઈ ગયા છો?
અશરફ! તમારે ઘરની આબોહવા થવું’તું

૨. પણ ગયું

ફોરમ વિશે હવાનું વક્તવ્ય પણ ગયું
ડાળી ઝુલાવવાનું કૌશલ્ય પણ ગયું

બિંદુ ને બિંદુ વચ્ચે તાદાત્મ્ય ક્યાં હવે?
રેખામાં જે હતું તે સાતત્ય પણ ગયું

તારી જ દૃષ્ટિથી જ્યાં જોવાય છે સકળ
ત્યાં કળવકળથી મારું લાલિત્ય પણ ગયું

સઘળી દિશાથી નેજવું પાછું જ ફર્યું છે
નૈઋત્ય પણ ગયું ને વાયવ્ય પણ ગયું

રોમાંચ પહોંચવાનો એથી શમી ગયો
જ્યાં હું ગયો હતો ત્યાં તો અન્ય પણ ગયું

~ અશરફ ડબાવાલા