ચૂંટેલા શેર ~ ચિનુ મોદી “ઈર્શાદ” ~ ૮૩મો જન્મદિન, ૩૦ સપ્ટેમ્બર ૨૦૨૧

શ્વાસના આવાસમાં અંધાર છે
કોઈ આવી સ્વિચ તો ચાલુ કરો
*
તણખલાં લઈ એક ચલ્લી ઊડી
હવે કોણ મારા ઘરે આવશે?
*
હું નિસરણીથી ઊતરતું એક ટીપું ઝીલવા
બેય આંખો બંધ રાખી એકલો ઊભો હતો
*
કાફિયા પેઠે જીવન બદલી શકત
પણ જીવન નક્કી કરી શકતો નથી
*
છિદ્રવાળા વ્હાણમાંથી શું વજન ઓછું કરું?
જીવવાની વૃત્તિનો સહુથી વધારે ભાર છે
*
બાજ પેઠે આભ આખું આવરીને
આભ પેઠે એ બધેયે વિસ્તરે છે
*
મારા ઘરનું સરનામું?
રોજ મને હું પૂછું છું
*
જ્યાં જઉં છું ત્યાં મને સામી મળે
ભીંત પણ ચાલી શકે છે પગ વગર
*
માર્ગમાં એકાદપળ રોકાણ છે
એ જ પળ જીવનસમી લાંબી હતી
*
ભીંત પરનાં નાગ ચીતરામણ અરે, વેરી બને
એટલાં માઠાં અને કપરાં વરસ હમણાં ગયાં
*
અંધજનની કોરી પાટી જેવી બે આંખો ઉપર
દૃશ્ય સૂરજના કિરણથી દોરવા ઈચ્છયું તમે
*
એક માણસ કેમ પડછાયો થયો
એ પગેરું કાઢવા ભટકો હવે
*
સ્વપ્ન જેમ જ સાચવ્યાં તમને છતાં
છે પથારીમાં સૂતેલા જાગરણ
*
એ કસોટી પર ચડાવે તે પ્રથમ
સ્વર્ગની ઈચ્છા જ કાઢી નાખીએ
*
હાથમાં તરતી થઈ છે માછલી
આંખ ! આપી દે તું આંસુ દાનમાં
*
એક બિલ્લી ટાંપીને ઊભી હતી દર્પણ કને
દૃશ્ય આ ન્હોરાતું જોવાનો મને અભિશાપ છે
*
જાવ, મારી લાગણીના જીર્ણ દરવાનો હવે
મારી એકલતાના મ્હેલો જ્યાં ત્યાં બંધાતા થયા
*
શક્યતાના કાચા કારાગારમાં
આપણું તો કોઈ દેખાતું નથી
*
એક ટેબલ, એક ખુરશી, એક પડછાયો હતો
એક રાત્રે એ બધાં ભેગાં થયાં તો ઘર થયું
*
ખર્ચવા માટે ખુશી છે એ જ મારી સાહ્યબી
બાકી મુઠ્ઠી વાળી પડછાયોય ભાંગ્યો છે, સનમ
*
દૃશ્યમાં દેખાય છે એ મોર મૂંગો થાય છે
ક્યાંકથી ટૌકા મળે ને, એ જ ખટપટમાં છું હું
*
હું ક્ષણોના મ્હેલમાં જાઉં અને
કોક દરવાજો કરી દે બંધ તો ?

સાભારઃ “પર્વતને નામે પથ્થર” ગઝલસંગ્રહમાંથી
પ્રકાશકઃ વિશાલ પબ્લિકેશન્સ, મુંબઈ