જીવરામ મોચીનું ગીત ~ પરબતકુમાર નાયી

છોકરો તો સુરતની ઓફિસમાં બેસીને
લીલ્લીછમ નોટો બહુ છાપતો,    
પેઢીઓ ને પેઢીઓથી ચાલી આવેલી
આ ભવની ભૂંડી ભૂખ કાપતો !

કાળમુખો કોરોના આવ્યો છે માવડી,
ઝૂંટવી ગ્યો સાચવેલું  નાણું,   
રાત આખી ખાટલીમાં પડખાં ઘસીને કાઢું :
ખુલ્લી આંખે વાય વા’ણું.
છોકરાના ઓણ હતા વિ’વા અંબે મા !
નાંનકીનું ઓણ હતું આણું !   
સામેથી બોલાવી બીડી પીવડાવતો, 
વાણિયો ઉધાર નથી આપતો !

“સોય-દોરો, નખલી અને ચામડાની થેલીનો
કોઠેથી કાઢો સામાન” 
“પાદરના વડ તળે પાણી છાંટીને 
ફરી ખોલવી છે જૂની દુકાન !”   
છોકરો તો નિશાળની ભીંત ઉપર બેસીને
ગાલમાં ભરાવે છે પાન.   
ઘરાકના પગ સાથે જીવરામ મોચડિયો
પોતાનું જીવતર પણ માપતો.
                       
~ પરબતકુમાર નાયી